Medicijnen blijken onvoldoende getest en te vaak schadelijk

Bijna een jaar na het verschijnen van het boek van C.F. van der Horst onderschreef de Deense professor Peter Gøtzsche de inderdaad dodelijke leugens over schadelijke medicatie. Gøtzsche sprak zelfs van dodelijke medicijnen. In de uitzending van 30 november 2015 belichtten de bovengenoemde dokters de Nederlandse situatie in het kort. Zo meldde Bert Keizer: “In heel veel situaties helpt de medicatie niet en in heel veel situaties is ze schadelijk. De farmaceut die het middel verkoopt is zich hiervan wel degelijk bewust, maar gaat toch door met het vermarkten van aangetoond schadelijke geneesmiddelen.”

Als voorbeeld van schadelijke medicijnen noemde Keizer het toedienen van hormonen aan vrouwen in de menopauze. Dat bleek catastrofaal omdat de medicatie trombose en borstkanker veroorzaakt. De zwakke schakel is de (huis)arts, omdat hij beïnvloedbaar is. Daarenboven is hij onvoldoende getraind om een wetenschappelijk onderzoeksrapport te lezen. De dokter kan daardoor niet beoordelen of de studie goed opgezet werd en de statistische verwerking juist is. Deze situatie wordt nog erger omdat onderzoeksverslagen vaak door farmaceuten zelf geschreven zijn (en niet door een onafhankelijk onderzoeksinstituut) en de medicijnen op jongeren getest worden en niet op ouderen die ze gebruiken. Wat al helemaal niet bestudeerd wordt, is de combinatie van medicijnen.

Het bovenstaande is echter niet het gehele verhaal, maar slechts een tipje van de ijsberg. Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid documenteert hoe de opleiding tot arts in de richting van de farmacie gestuurd is, waardoor de meeste dokters tot pillenschuivers zijn verworden. Maar ook komen de vele mogelijkheden aan de orde die de industrie aangrijpt om geneesmiddelenonderzoek te manipuleren en hoe artsen beïnvloed worden om vooral toch het middel voor te schrijven.

“Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid” beschrijft de belangenverstrengeling van bewindvoerders en wetenschappers, de massamarketing van de farmaceutische industrie en de leugens waarmee artsen alsook ú bedrogen worden.

Keizer adviseerde de dokter te vertrouwen, maar niet de medicijnen die hij voorschrijft. Hij gaf hiermee aan dat de dokter er ook niets aan kan doen als hij schadelijke geneesmiddelen verstrekt.

Dat is echter zeer beperkt waar. Immers, een arts is en blijft altijd verantwoordelijk voor wat er met zijn patiënt gebeurt. Het is aan de medicus om te eisen dat er eerlijkheid en openheid komt. Hij kan zich niet achter een fabrikant verstoppen en als een struisvogel medicatie voorschrijven waarvan hij niet zeker weet dat deze klinische (dus praktische) voordelen oplevert en geen ernstige bijwerkingen heeft.

Van der Linde besloot het onderwerp met de conclusie dat de 500 miljard euro die per jaar in de medicijnenhandel omgaat, het laagste in de mens naar boven haalt. Hij sloeg daarbij de spijker op de kop want er is geen industrie die zo vaak in rechtzaken heeft geschikt of door justitie is beboet, soms met honderden miljoenen en zelfs miljarden dollars en zich desondanks geen fluit van aantrekt. Natuurlijk heeft de farmaceutische industrie ook goede producten, maar de fabrikanten zijn zo op geld belust dat ze rustig schadelijke geneesmiddelen vermarkten. Het is diep triest dat dodelijke leugens een deel van de marketing zijn geworden – men gaat letterlijk over lijken.

Met de adviezen in Dodelijke Leugens. Artsen en patiënten misleid kunt u gezond blijven en de juiste vragen aan uw dokter stellen.