AMALGAAM EN KWIKDAMPEN

Er zijn nog steeds tandartspraktijken in Nederland waar amalgaam als tandvulmateriaal wordt gebruikt. Als je niet let op toxiciteit is dat begrijpelijk, want het heeft met ongeveer twaalf jaar een redelijke levensduur, is drukbestendig, kan goed tegen temperatuursverschillen en is gemakkelijk te verwerken.

Door C.F. van der Horst
27 augustus 2015, geactualiseerd 27 oktober 2022

Amalgaam is riskant, want het bestaat voor de helft uit kwik en er is steeds meer bewijs dat dit giftige metaal vanuit het amalgaam in het lichaam terecht komt. Zo bleek volgens een Zweeds onderzoek de dagelijkse kwikopname 3-7 microgram en in extreme gevallen zelfs 100 microgram. Deze hoeveelheden lijken gering, maar kunnen al nare gevolgen hebben. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldt dat de blootstelling aan kwik in zelfs kleine hoeveelheden ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken. Kwik kan toxische effecten hebben op het zenuwstelsel, de spijsvertering en het immuunsysteem, de longen, de nieren, de huid en de ogen. Het metaal vormt bovendien een bedreiging voor de ontwikkeling van het kind in de baarmoeder en op jonge leeftijd.

Op 1 januari 2008 verbood Noorwegen het gebruik van amalgaam. Zweden volgde in 2009. Volgens een rapport van de Verenigde Naties uit 2017 wordt amalgaam in Japan, Finland en Nederland geleidelijk afgeschaft. In ons land mag amalgaam al niet meer worden gebruikt voor tandheelkundige behandelingen van melktanden, van kinderen jonger dan 15 jaar en van zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven. De Europese Gemeenschap streeft naar een totaalverbod in 2030.

Amalgaam is een een mix van ongeveer 50% kwik, 22-32% zilver, 14% tin en soms 8% koper. Deze componenten vormen geen stabiele chemische verbinding, maar een legering, een metaalmengsel. Het woord amalgameren betekent (ver)mengen. Na verloop van tijd vervluchtigt het kwik en komt in het lichaam terecht waar het allerlei gezondheidsproblematiek veroorzaken kan.

De WHO stelde in 2003 vast dat voor de doorsnee mens amalgaamvullingen de voornaamste bron van blootstelling aan kwik vormen.

In 2002 werd professor Maths Berlin door de Zweedse regering aangesteld als speciaal onderzoeker om de risico’s van amalgaam als kwikbron te onderzoeken. Hij voerde een grote overzichtsstudie uit tussen 1997 en 2002. Kwik is een multipotent cytotoxine (celgif) dat de primaire celprocessen verstoort met een wijd spectrum aan nevenwerkingen, aldus Berlin.

Bij aanvang van zijn studie waren de volgende gezondheidsrisico’s als gevolg van kwik in amalgaamvullingen reeds bekend:

• Belemmering van functies van het centraal zenuwstelsel
• Belemmerde nierfunctie
• Belemmerd immuunsysteem
• Belemmering van de foetale ontwikkeling, met name van het centraal zenuwstelsel.

Het onderzoek in de volgende vijf jaar bracht aan het licht dat ook de schildklier en de retina (netvlies) schade van kwik ondervonden. Het afsluitende rapport concludeerde: “Om medische redenen zou amalgaam in de tandheelkundige zorg zo snel mogelijk geëlimineerd moeten worden.”

Fred Neelissen, voormalig tandarts te Overveen, schreef over amalgaam in het Nederlands Tijdschrift voor Tandheelkunde: “Het is bekend dat kwik een affiniteit heeft tot slijmvliezen en het zenuwstelsel. Het is neurotoxisch. Wat dit laatste betreft heeft onderzoek aangetoond dat atomair kwik de bloedhersenbarrière doorbreekt en zich stapelt in onder andere de hypofyse. Een onderzoek bij tandartsen gaf dit aan. Bekend is ook dat multiple sclerose een metaalziekte is en dat kwik hierbij een rol kan spelen. Zo zijn er meer ziektebeelden in relatie tot kwik. Te denken valt aan luchtweginfecties, hartziekten, Morbus Crohn, fibromyalgie en de ziekte van Alzheimer.”

Kwikdampen uit amalgaam: Is uw tandarts een Freddie Mercurie? Het Engelse woord voor kwik is ‘mercury’ (Bron: Nederlands Tijdschrift voor Tandheelkunde).

De meest voorkomende klachten die met kwikdampen uit amalgaamvullingen geassocieerd worden, zijn maagdarmproblemen, moeheid, irritatie, pijn in spieren en gewrichten, hoofdpijn, oor-, neus- en keelklachten, slecht geheugen en concentratieproblemen, allergieën, coördinatiestoornissen, nierproblemen, hormonale problemen, verminderde werking van het immuunsysteem en slechte eetlust.

Dat het zin heeft om het amalgaam te laten verwijderen bleek uit de bevindingen van een Canadese studie. Deze toonden aan dat door de verwijdering van amalgaamvullingen de gemeten hoeveelheid kwik in de urine afnam tot een niveau bij personen zonder amalgaamvullingen. Uit onderzoek blijkt dat het verwijderen van amalgaamvullingen leidde tot een vermindering van intraorale en algemene gezondheidsklachten.

Meer informatie over deze materie vindt u in Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid. Het boek refereert naar onder meer een film over amalgaam van de Academie voor Orale Geneeskunde en Toxicologie. Hieronder ziet u een twee minuten durend fragment. Het laat de kwikdampen zien die vrijkomen uit amalgaamvullingen. Hoewel kwik uit nieuwe vullingen niet zo snel vrijkomt als bij deze oude, is de boodschap duidelijk.

Wilt u geen risico lopen met kwik in uw lichaam, dan zijn er goede alternatieven zoals composiet of keramiek (porselein). Als uw tandarts geen Freddie Mercurie heet, zal hij u daar graag over adviseren.

Waarom wordt er ondanks de risico’s toch amalgaam gebruikt? Welke alternatieven zijn er voor amalgaam? Wat is de rol van voeding bij het voorkomen van tandbederf? En hoe zit het met fluoridein (kinder)tandpasta?

Wilt u allereerst een kennismaking? Vraag nu hier gratis het eerste hoofdstuk aan!

Copyright © 2015, 2022 C.F. van der Horst, Per Veritatem Vis. Alle rechten voorbehouden.